wiele średniowiecznych katedr w Europie to muzea same w sobie, mieszczące fantastyczne przykłady rzemiosła i dzieł sztuki. Dodatkowo same budynki są imponujące. Chociaż style architektoniczne różniły się z miejsca na miejsce, budynek na budynek, istnieją pewne podstawowe cechy, które były dość powszechne w monumentalnych kościołach zbudowanych w średniowieczu, a prototypem tego typu budynku była rzymska Bazylika.
Rysunek 1. Plan piętra bazyliki Maksencjusza
: Starożytna Bazylika Rzymska
w starożytnym Rzymie Bazylika została stworzona jako miejsce dla trybunałów i innych rodzajów działalności. Budynek miał kształt prostokąta, z długą, centralną częścią sali złożoną z nawy. Tutaj wnętrze osiągnęło swoją pełną wysokość. NAWA była flankowana po obu stronach kolumnadą, która wyznaczała nawy boczne, które miały niższą wysokość niż NAWA. Ponieważ nawy boczne były niższe, dach nad tym odcinkiem znajdował się poniżej linii dachu nawy, co pozwalało na otwieranie okien w pobliżu stropu nawy.
Ten zespół okien nazywany był clerestory. Na końcu nawy, z dala od drzwi głównych, znajdowało się półkoliste przedłużenie, zwykle z dachem półkopułowym. Obszar ten był apsydą, i jest miejscem, w którym sędzia lub inni WYŻSI URZĘDNICY sprawowali sądy.
ponieważ ten plan pozwolił wielu ludziom krążyć w dużej i niesamowitej przestrzeni, ogólny plan stał się oczywistym wyborem dla wczesnochrześcijańskich budynków. Rytuały religijne, msze św. i pielgrzymki, które stały się powszechne w średniowieczu, bardzo różniły się od dzisiejszych nabożeństw, a aby zrozumieć architekturę, konieczne jest zrozumienie sposobu użytkowania budynków i elementów składowych tych masywnych budowli.
Plan średniowiecznego kościoła
chociaż średniowieczne kościoły są zwykle zorientowane na wschód do zachodu, wszystkie różnią się nieznacznie. Gdy miał powstać nowy kościół, wybrano patrona i wyznaczono miejsce ołtarza. W Dzień Świętego, linia będzie monitorowana od pozycji Wschodzącego Słońca przez plac ołtarza i rozciągająca się w kierunku zachodnim. Taka była orientacja nowego budynku.
Rysunek 2. Typowy schematyczny Plan katedry
foyer wejściowe nazywa się narteksem, ale nie jest to spotykane we wszystkich średniowiecznych kościołach. Codzienny dostęp może odbywać się przez drzwi od strony północnej lub Południowej. Największe, Centralne, Zachodnie drzwi mogły być zarezerwowane dla celów ceremonialnych.
Plan Kościoła
wewnątrz należy wyobrazić sobie przestrzeń wewnętrzną bez krzeseł i ławek, do których jesteśmy przyzwyczajeni dzisiaj. W przeciwieństwie do rzymskiej bazyliki, boczne nawy biegną za szeregiem łuków, a nie Za Kolumnami. W bardzo rozbudowanych budynkach mogą występować dwie nawy boczne, z sufitem zewnętrznym niższym od stropu obok nawy. Ta hierarchia wielkości i proporcji rozciągała się na główne jednostki planu-przęsła. Przęsło to kwadratowa jednostka w arkadzie określona sklepieniem, sekcja wsparta na kolejnych filarach. Zazwyczaj szerokość nawy była równa dwóm przęsłom. Sklepienie jest łukowym dachem lub stropem, lub jego częścią.
główna Arkada na parterze jest zwieńczona drugą arkadą, zwaną galerią, która jest zwieńczona clerestory lub trzecim poziomem Arkady. Arkada tuż poniżej klerestorium nazywa się triforium. NAWA była wykorzystywana do procesji duchownych do ołtarza. Ołtarz główny znajdował się zasadniczo w pozycji bazylikańskiej apsydy, choć w niektórych projektach jest dalej wysunięty do przodu. Obszar wokół ołtarza-chór lub prezbiterium-zarezerwowany był dla duchownych lub mnichów, którzy odprawiali nabożeństwa przez cały dzień.
katedry i dawne kościoły klasztorne są znacznie większe niż potrzeba miejscowej ludności. Spodziewali się i przyjmowali licznych pielgrzymów, którzy przychodzili do różnych sanktuariów i ołtarzy w kościele, gdzie mogli modlić się do rzekomego kawałka Prawdziwego Krzyża, kości męczennika lub grobu króla. Pielgrzymi weszli do kościoła i znaleźli drogę do kaplicy lub ołtarza zgodnie z ich pragnieniem—dlatego boczne nawy stanowiły skuteczną drogę dla pielgrzymów, aby przychodzili i odchodzili, nie zakłócając codziennych nabożeństw.
Rysunek 3. Transept katedry w Salisbury (zdjęcie pochodzi z materiału wideo Richarda Spanswicka)
rozwój tego planu z biegiem czasu pokazuje, że wkrótce absyda została wydłużona, dodając więcej miejsca chórowi. Dodatkowo, końcówki naw rozwinęły się w małe skrzydła, znane jako transepty. Zostały one również rozbudowane, zapewniając miejsce dla większej liczby grobowców, więcej sanktuariów i więcej pielgrzymów.
obszar, w którym spotykają się osie nawy i transeptów, nazywa się logicznie skrzyżowaniem.
nawę często otacza apsyda, biegnąca za ołtarzem. NAWA ta, zwana ambulatoryjnie, miała dostęp do dodatkowych małych kaplic, nazywanych kaplicami lub chevetami. Oczywiście istnieje wiele odmian tych typowych elementów konstrukcyjnych średniowiecznego kościoła. Różne regiony miały różne gusta, większą lub mniejszą siłę finansową, mniej lub bardziej doświadczonych architektów i murarzy, co tworzyło różnorodność średniowiecznych budowli stojących do dziś.